Gelovigen denken heel verschillend als het gaat over de voorwaarden waarbij wij mogen zeggen dat wij "gered" zijn. Daarbij baseren zij zich allemaal op de bijbel. Hoe zit dat nu?

Varianten

De volgende denkwijzen over de reddingsvoorwaarden kom je tegen:

1. Iedereen is gered (de zogenaamde alverzoeningsleer)
2. Je bent gered door genade
3. Je bent gered door geloof
4. Zonder daden geen redding.
5. En allerlei combinaties (genade en geloof, geloof en daden, enz.)

Puzzelstukjes

Wat opvalt is dat alle leerstellingen met Bijbelteksten onderbouwd kunnen worden. De verwarring wordt daardoor alleen maar groter. Of toch niet!

Een stukje

De grootste fout die daarbij gemaakt wordt is dat slecht naar een deel van de Bijbel gekeken wordt (een puzzelstukje) in plaats van naar de hele puzzel.

Voorbeeld

In sommige Bijbelvertalingen staat in Psalm 1a 'Welzalig de man de niet wandelt'. Als wij niet verder zouden lezen kun je concluderen dat wandelen niet gewenst is. Maar er staat meer achter (1b) 'in de raad der goddelozen'. Nu wil ik niet suggereren dat aanhangers  van bepaalde leerstellingen het zo bont maken. Zeker niet. Maar het illustreert wel heel goed dat wij teksten altijd in de context moeten lezen en de hele Bijbel als leidraad voor onze leven moeten nemen.

Conclusie

Zonder alle onderliggende Bijbelteksten erbij te halen kun je stellen dat:

Het is genade dat je gered wordt door geloof, dat echt blijkt uit je daden.

Deze genade is beschikbaar voor de hele wereld!